Als je een ander ontmoet en je merkt, dat je diegene leuk, interessant, boeiend of bijzonder vindt en er ontstaat een vriendschap of liefdesrelatie, dan zie je iets in de ander wat je bij jezelf mist. Iets waar je naar verlangt. Iets waarvan je diep van binnen graag wilt dat het, op jouw manier, ook bij jou aanwezig is of zich gaat ontwikkelen. In de ontmoeting met de ander kijk je jezelf in de spiegel. 
Dit realiseer je jezelf vaak niet en dan kan het zo zijn, dat je die ander nodig hebt om dat verlangen op te vullen en je die ander nodig om je eigen gemis op te lossen. Daarmee word je afhankelijk voor deze aspecten in jouw leven van die ander.
Dat wat je zo mooi in die ander vindt, is een spiegel van jouzelf, van aspecten die jij graag zelf wilt zijn en die het verlangen in jou wakker maken om deze ook te laten groeien en te laten bloeien. De ontmoeting met de ander is zo een wake-up call. Wat in jouzelf is verloren geraakt in je leven of wat is nog onbekend terrein? Wat mag meer ruimte krijgen in jouw leven?
Dit kan (heel) confronterend zijn, want je zit misschien in vaste patronen die veilig en comfortabel zijn en deze spiegel laat iets (heel) anders zien. Realiseren dat je in de spiegel kijkt, is slechts stap één. Ga je er ook iets mee doen? Durf je er iets mee te gaan doen? Wat vraagt dit van je? Wat wil je concreet veranderen en ga je dit uitspreken? Ga je het echt aan? Een boeiende en spannende fase, waarin je kunt groeien in het leven.