Ik kwam laatst een mooie uitspraak tegen: ‘De kracht van de luisterende stilte is dat hij de ander laat worden zoals hij is.’ Dit herken ik in mijn werk. Als mijn klant vertelt en gevoelens, verlangen, twijfels deelt met mij, dan is het vaak goed om stil te zijn. Niet direct te reageren, maar de rust en ruimte te nemen voor wat er gezegd is. Dan komt er soms zomaar nog wat op bij de ander: een nieuw inzicht bijvoorbeeld. Of de gevoelskant komt spontaan naar voren: wat doet het iemand echt.
De kracht van stilte onderschatten we, volgens mij. Vaak springen we met onze eigen associaties, interpretaties en slimme analyses direct op wat de ander zegt. Terwijl de stilte de ruimte geeft om te doorvoelen wat het mij doet, wat die ander zegt. Het brengt me meer bij mijn hart, zo kan ik ook zeggen. En van daaruit antwoorden geeft een andere invalshoek, brengt je bij een andere laag.
Kijk eens in hoeverre je zelf stilte toelaat in het contact. Experimenteer er eens mee. Wat doet het met jou? Wat doet het met de ander?