Hoe kijk jij naar jezelf? Waardeer je wat je kunt en doet? Zie je vooral wat er niet goed aan jezelf is of wat niet lukt? Veel mensen die ik ken en mensen die ik ontmoet in coachingstrajecten kijken met een strenge blik naar zichzelf. Het kan altijd beter, ik moet nog beter m’n best doen. Dat geeft je geen goed gevoel over jezelf en maakt het ook moeilijker om je te ontwikkelen. Ik ken het zelf ook maar al te goed.

Met compassie naar jezelf kijken kan ik ook omschrijven als kijken met mildheid, een glimlach, een zekere lichtheid of relativering. Of eigenlijk: liefdevol zijn naar jezelf. Dat hebben we meestal niet mee gekregen van huis uit. Ouders benoemen eerder wat er beter kan of beter moet, hoe het hoort, wat ze van je verwachten, etc. Die kritische blik verinnerlijk je op een gegeven moment.

Niet-oordelend en vriendelijk naar jezelf kijken geeft je ruimte om te zien wat je allemaal wel bent en waar je zonder meer tevreden over mag zijn. Dit vergroot ook je zelfvertrouwen.
Er zijn diverse wegen om compassie hebben voor jezelf te leren (her)ontdekken. Vormen waarin niet het praten, maar het voelen en ervaren centraal staan nodigen daar meer toe uit: meditatie, yoga, lichaamswerk, stembevrijding, healing.

Compassie is ook een belangrijke waarde van waaruit ik werk.