Volgens mij geeft leven en werken vanuit bezieling kleur aan wat je doet. Beschrijven wat bezieling is, gaat me echter niet makkelijk af. Het kan ook makkelijk afschrikken als een zweverig en vaag iets. Voor mij is het aards en voelbaar en daarmee juist concreet, maar met het verstand is het niet goed te pakken, dat klopt. Een gedicht komt er dichterbij dan proza. Vandaar mijn gedicht over bezieling.
Bezieling
Leven vanuit bezieling; wat een grote woorden
Bezieling wat is dat eigenlijk:
vanuit de ziel?
Bestaat dat, een ziel?
Ja, ik geloof van wel
Ik kan het namelijk voelen
niet altijd, maar soms wel
als ik werkelijk stil word
met mijn aandacht naar binnen ga
mijn lijf voel
mijn ademhaling
mijn denken even uitgezet lijkt en
zich ergens op de achtergrond bevindt
dan voel ik iets, een kern, een ander soort weten
zoiets is het
En ook
als ik echt contact maak met een ander
niet met een half oor, half in mijn eigen gedachten
nee, als ik met al mijn aandacht me richt op de ander
dan zie en voel ik de ander, raak ik afgestemd
mijn ziel verbonden met de ziel van de ander,
zoiets
En ook
op een plek in de natuur en dan met al mijn aandacht naar wat ik zie, hoor, ruik, proef, voel
ja, dan voel ik ook verbondenheid
volgens mij is dat ook ziel, vanuit mijn ziel
in verbondenheid met iets groters waar ik deel van uit maak
met de Grote Ziel, noem ik dat
Wat voor mij een belangrijk kenmerk is,
is dat mijn denken, mijn mentale deel niet de boventoon voert
maar volgt wat er is
er is even geen oordeel: goed, fout, afkeuring, wat vind ik hier nu van ….
er is alleen waarneming, voelen
er zijn
en vanuit dat zijn komt er vanzelf iets op
niet bedacht
een impuls
verrassend soms
van binnenuit
wat helemaal kloppend voelt
waar ik zonder meer op kan vertrouwen
Zoiets is het,
de ziel en bezieling