Ditmaal een gedicht, waarin ik woorden geef aan het seizoen dat er aan komt, of eigenlijk al begonnen is. De dagen zijn al kort immers, de winterjassen en handschoenen al een tijdje uit de kast.
En wat betekent dit voor jouw eigen innerlijke beweging? Een uitnodiging om jezelf af te stemmen op dit seizoen.
Winter
De natuur trekt zich terug.
Een nieuw seizoen kondigt zich aan.
Tijd om naar binnen te gaan.
Tijd om de laatste zaken op te ruimen
en los te laten.
Tijd om te rusten en energie op te doen.
Wachten, geduld hebben,
de kaalheid, de leegte, de stilte uithouden.
Vertrouwen dat op een gegeven moment vanzelf
iets nieuws ontkiemt, iets zal gaan groeien.
Vooralsnog onzichtbaar als innerlijke groei
zonder uiterlijke vorm.
Vertrouwen.
Overgave.
Daarin durven rusten.